gidiyorlar

Kasım 27, 2006 at 2:38 am (msn spacedekiler)

hiç boyle hissetmemiştim ayrıığı, bu sefer farklı bi ayrılık olacak. annemden ayrılacağım bi süre. yolculuk kutsal topraklara, annemin yıllardır hayalini kurduğu ve umarım hakkını vererek döneceği yer. ama bu ayrılık farklı işte. ankara ya bi saatlik mesafede olmayacak annem bu sefer, bambaska diyarlarda olacak. hiç annemi uzun süre görmeğim olmadı mı? oldu ama o zaman bi gercek vardı. annem iki adım otemdeydi, ani bir kararlar ” anne ben eve geliyorum” diyebiliyordum. simdi yalnız bi bayram gecirecegim. annemler olmayacak. onlar bizden once bayrama baslayacaklar. simdiden dusunurken bile gariban hissediyorum kendimi. aslında ne kadar bağlıymışım da farketmiyormuşum. insan gitgide ayrılıklara alışmıyor, ayrılıklar biriktikçe daha çok yaralıyor. birde onların orda aklına bile gelmeyecegim. yıllardır hayal ettikleri yerde olacaklar, farklı mesguliyetleri olacak. kocaman kız olan ben herseyi idare edebiliyo olacagım. oyle olur gibi de, aklımın bi ucunda olan özlemi saymazsak. onlar mutlu die benim de mutlu olmam gerek. annelerinin elinden tutmus cocukları gorunce yuzumde bi tebessum olmalı. bu bayram anneme “beni erken kaldırma nolur” diyemeyeceğim. bu bayram bi garip gececek…

hebasbug